Anayurt Oteli- Yusuf Atılgan

Yusuf Atılgan'ın müthiş sadelikteki kusursuz Türkçesiyle ilmek ilmek işlediği, sayfalar arasında ilerlerken bahsi geçen mekanları ve kişileri, kelimenin tam anlamıyla zihninizde somutlaştırabileceğiniz; farkında olmaksızın, bir kurguyu gerçeğe dönüştüreceğiniz bir roman... Anayurt Oteli'nin yalın ruhunu, kökü tarihe uzanan nostaljik kokusunu, odalarının mütavazılığını, gelen misafirlerin- bir yönüyle de olsa- aynılaşmışlığını, koridorlarının ve merdivenlerinin tenhalığını; kısaca otele dair her şeyi, okuyucunun aklına mıh gibi kazıyan Atılgan, bununla da yetinmiyor: Öyle bir karakterle- ismi Zebercet- karşımıza

Yalanlar Bilimi Psikiyatri- Thomas Szasz

Antipsikiyatri akımının önemli temsilcilerinden ve aynı zamanda bir psikiyatr olan Thomas Szasz, hayatını psikiyatrinin çarpıklıklarını göstermeye, yalan olduğunu düşündüğü savlarını çürütmeye ve toplum üzerindeki kabullenilmişliğini eleştirmeye adamıştır. Onunla aynı görüşü paylaşan, bu akımın başka temsilcileri ve onların da mühim çalışmaları var elbette; ancak- bugünkü dünya düzenine bakacak olursak- antipsikiyatri, çok sağlam temellere dayandırılmasına karşın, psikiyatriye yenilmiştir. Burada; ortaya atılmış ve bir kere herkesçe kabul görmüş bir fikri alaşağı etmenin güçlüğünden söz edebiliriz. Burada hiç şüphesiz; psikiyatri biliminin varlığının, büyük siyaset erlerinin

Bir Kadının Yirmi Dört Saati- Stefan Zweig

Toplumun "değiştirilemez" kabul ettiği ahlaki ve manevi değerleri sorgulayan ve okuyucuyu, bu önkabullerin- hiç değilse bir kısmının- insan yaradılışına ve tutkusuna uymadığı sonucuna vardıran bir roman... Yanlış olduğunu düşündüğümüz bazı şeyleri nasıl da önüne geçemediğimiz bir şekilde yaptığımızı, üstelik de bundan zevk aldığımızı biliyorsak, bunların hala "yanlış" olduğunu düşünmeye niçin devam edelim? (Kendimce sorulması gereken sorunun bu olduğunu düşünmekteyim.)

Hikaye, Bayan Henriette'nin iki çocuğu ve kocasıyla birlikte kaldığı pansiyona,

Benim Hüzünlü Orospularım- Gabriel García Márquez

Doksan yıllık uzun yaşamı boyunca aşkı teğet geçmiş, bir kadına ancak ve ancak para karşılığında dokunabilmiş bir gazetecinin, hayatının son deminde ummadığı bir aşka düşmesini anlatıyor roman. Bu gazeteci doksanıncı yaş gününde, müdavimi olduğu genelevi arayarak patroniçeden kendisine bakire bir kız bulmasını ister. Kendine verdiği bu tuhaf hediyenin; duygu dünyasını ve hayatın ona ezberlettiği kalıpları yıkıp geçeceğini; o ana değin bilmediği, bütünüyle yabancısı olduğu bir

Dava- Franz Kafka

Kafka'nın baş karakteri Joseph K., kendi halinde bir memurdur ve bir sabah iki adam tarafından kaldığı pansiyonda tutuklanır. Bu tutuklanma anı ve devamında gelişen- gelişemeyen- dava süreci, tüm absürdlüğü, adaletsizliğiyle K.'yı ve elbette okuyucuyu bir bilinmezin içine sürükler. K. ne kadar çabalarsa çabalasın, suçunun ne olduğunu öğrenemez. Ortada bir suç olmadığı, tutuklanmak için bir "suç"a gerek olmadığı kendisine mahkeme kişilerince söylendiğinde, Kafka'nın asıl meselesi de gün yüzüne çıkar.

İnsanın- gündelik yaşantısını sürdüren sıradan bir insanın- daima bir şeylerin tutsağı olduğu, bastırılmış duygu ve arzularıyla sırf temel ihtiyaçlarını giderebilmek için yaşadığı; bir roman kurgusu içerisinde ancak böyle

Hayatın Trajik Duygusu- Miguel De Unamuno

Unamuno'nun felsefi düşüncelerinin; hayata, dine, aşka bakışının bir dışavurumu olan bu eser, özellikle isminden dolayı beni benden aldı ve keyifli bir okuma süreci yaşattı. Karamsarlığımla örtüşen insanları, yazarları ve onlarla çıktığım yolculukları hep sevmişimdir zaten. Hayatın Trajik Duygu'sunu okumak da öyle bir yolculuk oldu benim için. Fakat açık söylemeliyim ki "felsefe tarihi" hakkında derinlemesine bilgi sahibi olmayan, her filozof yahut felsefi akım hakkında ancak birkaç cümle kurabilecek olanlar için, zor bir eser bu. Ben zorlandım ve okurken zaman zaman başka kaynakları kurcalama ihtiyacı hissettim. Böyle olması daha da keyifliydi esasında. Genel itibariyle, en çok trajik yaklaşımını ve aşk anlayışını sevdim Unamuno'nun. Dini görüşlerine, Katolik Kilisesi'ni övdüğü bölümlerin büyük bir kısmına muhalif olduğumu söyleyebilirim. Ayrıca iflah olmaz bir feminist

Ölüm Pornosu- Chuck Palahniuk

Palahniuk'un bu okuduğum ikinci kitabı ve onun hakkında şunu kesinlikle söyleyebilirim: Sahneler sunmayı, o sahnelerin tüm rahatsız edici, mide bulandırıcı detaylarını hayal ettirmeyi ve sonra da hiçbir şey yapmamış gibi çekip gitmeyi seviyor. Muhakkak ki okunulan her roman bir yönüyle "film izliyormuş" hissi verir okuyucuya ama bunu Palahniuk'un yöntemiyle yapan bir yazarla karşılaşmadım henüz. Dehşete düşürüyor ve tuhaf bir şekilde bu dehşetten keyif aldırıyor. Muazzam...